Welcome

We are creative.

Follow us

Manta Babette

Manta Babette

Hace semanas que os quiero enseñar este bloque. Semanas, de verdad. Semanas que está acabadito y listo para unirse a los otros dos (y al cuarto que ya tengo casi a punto). Pero bueno, aquí lo tenéis por fin. Esta vez eran azules y lilas, aunque no me ha acabado de gustar cómo han combinado los colores.

El cuarto lo estoy haciendo en tonos rosas y lilas. No soy una chica de color rosa, más bien todo lo contrario, así que me está costando lo mío trabajar con esos tonos (y más en público), pero creo que está quedando bien, y lo más importante, está vaciando mi cesta de lanas y dándome una excusa para ir pronto de compras.

Ayer vi por fin el último capítulo de la temporada 4 de Castle. Y lo digo aquí porque para mí es casi como salir del armario. Sigo Castle de una manera casi enfermiza porque quiero que Castle y Beckett se líen. Por todo lo demás, encuentro la serie previsible, inverosímil y casi inocentona, pero el tema tensión sexual no resuelta lo llevo fatal. Vamos, que me paso los capítulos interpretando los gestos y las miradas para intuir si se van a liar pronto o no.

Y ya que estamos de confesiones, lo voy a soltar todo y voy a deciros que es un problema que arrastro desde la infancia. Cuando yo tenía más o menos la edad del pompón mayor veía (es un decir, veía cuando las pillaba en la tele) series como Remington Steele (mi serie favorita durante AÑOS) o Luz de luna. Aunque el tema misterio y terror siempre me ha encantado, todo era una bonita excusa para ver si los protagonistas de las series se liaban o no y acababan por reconocer lo que cualquier espectador podía ver sin mucha dificultad: que estaban locos el uno por el otro. Cuando por la noche no podía dormir, me imaginaba que tenía a los personajes delante y les decía que por favor se liaran de una vez, que todos los demás estábamos hartos ya. Me imaginaba moribunda diciéndoles con mi último aliento que se morrearan de una vez que era lo que todos queríamos ver…

¿En qué pensará el pompón mayor cuando no puede dormir? ¿Deseará que Perry el Ornitorrinco y el Doctor Doofenshmirtz se vayan juntos de copas? ¿Deseará que Daphne y Fred confiesen su (evidente) amor a Scooby-Doo?

Estoy casi segura de que solo piensa en la final de la Copa del Rey y en el partido de fútbol de mañana a la hora del patio…

(Por cierto, si tenéis la misma obsesión enfermiza que yo con la tensión no resuelta de Castle, no os perdáis el final de la temporada 4. Impresionante. ;^))

10 Comments
  • Leucemia Linfoblástica aguda Philadelphia positivo
    Posted at 22:25h, 10 mayo Responder

    oye, y tu cómo has visto ya el último capítulo de la temporada? lo traduces tu? porque nosotros tenemos AXN y nos faltan todavía unos cuantos capítulos para llegar al final…
    Te habla una Castleadicta, cuenta, cuenta, ¿se lían o no?

    Por cierto muy chula la manta. Confieso a mi el rosa tampoco me gusta.

    Bss con neupogen que siempre vienen bien

    • Paula
      Posted at 08:45h, 11 mayo Responder

      Ah, la maravilla de Internet. Yo veo todas las series directamente en la red. Intenté seguir alguna en la tele, por aquello de esperar todas las semanas la hora mágica en la que empieza… pero no hay manera, siempre las maltratan o te acabas perdiendo un capítulo. Así que las veo en inglés cuando se estrenan allí. No te cuento nada para no chafártelo, pero lo vas a disfrutar un montón. Algo tenía que pasar, porque la cara de Castle de adoración sin límites por Beckett estaba empezando a darme hasta asco… Ya lo verás y luego lo comentamos. Besotes!

  • Marta G.G.
    Posted at 06:47h, 11 mayo Responder

    Ja, ja. Yo reconozco que tengo un poco abandonado a Castle… No veo solución a esa TSNR…

    • Paula
      Posted at 08:48h, 11 mayo Responder

      :^) Es que la relación es un poco patillera… Castle es ese amigo graciosillo pero pesado que tenemos todos y Beckett es una diosa. Es una relación un poco increíble… aunque se cimenta en un profundo gusto por el cine de ciencia-ficción, el cine negro y la cultura popular. En ese sentido, la respeto.

      Pero no te creas, no me pasa solo con Castle. Me pasa también, por ejemplo, con Fringe; me pasó con Lost… Soy una yonqui de las relaciones televisivas.

      Con la única serie que no me pasa es con The Closer, pero es que es TAN buena serie que hasta me da igual que nadie se líe con nadie…

    • Leucemia Linfoblástica aguda Philadelphia positivo
      Posted at 14:19h, 11 mayo Responder

      anda, yo también soy closeradicta… tenemos más en común de lo que pensaba. Provenza es un maestro, me hacer reír cuando la lian o lian al pobre buzz…

    • Paula
      Posted at 14:28h, 15 mayo Responder

      Me enamoré la primera temporada, cuando todos la odiaban y después ya no… Yo la verdad es que les tengo cariño a todos. Cuando empezaron a decir que había un topo casi me da algo, no me puedo imaginar a ninguno de ellos filtrando información sobre Brenda. Con Provenza y Flynn me muero de la risa, pero quizás los mejores momentos son cuando están todos mirando los interrogatorios. Hay momentos en los que me pondría de pie y aplaudiría a Brenda… Buf. Y lo dejo ya, porque enseguida me pongo a hablar sin parar, es una de las mejores series que he visto en mi vida.

  • MCKINLEY
    Posted at 20:22h, 11 mayo Responder

    Preciosos los colores de tu bloque de la BB. Nos vemos en la presentación. Un abrazo y buen fin de semana.

    • Paula
      Posted at 14:28h, 15 mayo Responder

      Buf, todavía me queda un poco para la presentación, pero sí, sí, nos vemos ahí. Un beso!

  • jos
    Posted at 20:25h, 12 mayo Responder

    HOla soc la Josefina, este domingo hay una trobada en tu local de la calle Alemania verdad ? a que hora .

    Si ves este mensaje a tiempo estupendo sino no te preocupes , otra vez será.

    Josefina

    • Paula
      Posted at 14:30h, 15 mayo Responder

      Hola, Josefina.

      No, què va, no en vam fer cap! Almenys que jo sàpiga… Feien mostra d'amigurumis a Mataró, i tenen trobada d'Iluro el cap de setmana que ve.

      Dijous hi ha tricotada popular al Parc de la Ciutadella, a Barcelona.

Post A Comment

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.