Welcome

We are creative.

Follow us

Caja forrada

Caja forrada

 
Mientras escribo esto estoy en plena actividad febril en el estudio, escaneando las entradas de todos los conciertos a los que he ido en mi vida y buena parte de las películas que he ido a ver al cine. A estas alturas ya sabéis que soy un escarabajo pelotero y no os sorprenderá saber que hasta hace tres minutos guardaba en un álbum de fotos (de aquellos viejos y horribles, con cola en las páginas) las entradas de las fiestas de mi cole cuando ahorrábamos para el viaje de fin de curso de octavo. Ejem.

Pero también sabéis que hace un tiempo que estoy intentando simplificar mi vida, tirar cosas, tener espacio y sobre todo orden. Y añado dos datos:

1 – Tengo una impresora nueva sin cables y rápida como el rayo.

2 – Estoy haciendo dos cursos en la nueva escuela de Jackie Rueda, uno de elementos de scrapbooking (aunque yo los voy a usar más bien en el blog) y otro de autoedición de libros. En ambos una de las profes es Meisi, que hoy ha comentado que podríamos escanear objetos y recuerdos para que formen parte de nuestras obras (no sé si lo ha dicho por el scrap o por los libros, pero sea como sea, lo ha dicho).

En fin, que uniendo todas estas circunstancias de la vida, y dado que ayer vacié y ordené cajones como una loca y tiré dos enormes bolsas (que ya os mostraré cuando pueda hacer el antes/después del estudio), hoy he empezado por escanear algunas entradas que tenía sueltas, pero he acabado sacando los álbumes que acumulaban materiales parecidos y no he tenido piedad alguna.

Así que aquí estoy, escribiendo, escaneando y tirando cosas a la basura. Una tarde perfecta.

No sé si os acordáis de esta caja que compré llena de trapillo Trap-Art en Creativa, pero desde el momento en que la compré estuve pensando qué podía hacer con ella, porque me encanta. Pero como veis era de mala calidad (no es una queja, compré trapillo, no una caja de madera), muy fina y con demasiados clavos.

Así que estuvo vacía y triste esperando su momento varios meses. Y de repente se me ocurrió que lo único que necesitaba era una buena capa de papel maché.

Voy a ser sincera: no tuve paciencia y no le di tantas capas de papel como habría sido lo suyo, pero creo que con la cantidad de cola que lleva encima hemos conseguido una cierta resistencia.

Ya sabéis cómo se hace: rompéis papel de periódico, de seda o cualquier otro papel fino y poroso con las manos en varios trozos y los vais pegando a la caja con una mezcla al 50% de cola y agua. Son horas y horas pincel en mano, ya os aviso, pero es un trabajo tan mecánico que podéis aprovechar para pensar en muchas otras cosas o para charlar con un amigo o vuestros pompones. Podéis darle varias capas en diferentes días sin ningún problema.

Luego de la larga espera para que se seque, yo lo pinté todo con gesso. Lo descubrí gracias a La factoría plástica y es una base que tapa los poros y prepara para el acabado que tú quieras. Además, con las dos capas que yo le di, ayudó a darle un poco más de consistencia a mi caja.

Y una vez todo preparado, saqué el papel de seda de topos que compré en Tiger y corté las piezas de la medida exacta de mi caja repasando con un lápiz. La verdad es que primero pensé en pegar trocitos como si fuera papel maché, pero lo probé y rápidamente desistí, porque no quedaba nada bien. Así que corté las piezas exactas y las pegué con mucho cuidado con la mezcla de cola y agua.

Y una vez seco, le di una capa de barniz para que el papel no se levante, ni se rompa, ni (dentro de lo posible) se manche demasiado. Porque su destino último era la habitación pomponil.

El pompón peque no tardó nada en llevársela para allá…

¿En qué andáis vosotros?

20 Comments
  • Patrizia
    Posted at 18:00h, 18 abril Responder

    Antes que nada alabar tu espíritu antidiógenes (a mí me da la vena de tirar -cuando me da- un par de veces al año, pero entonces mi lema es "no mercy") y ordenaticio, como sigas así en tu casa va a haber eco! Y la caja tan mona como siempre, lo del papel maché me recuerda a mi infancia. Por cierto que se me pasó ir a Tiger en Madrid, qué rabia (¿no había uno enorme en Hortaleza?).

    Pff, en qué ando… pues con la súbita llegada de la primavera me ha dado la fiebre costurera y se me acumulan los proyectos, hace unas semanas me saqué (yo solita y mezclando camisetas que ya tenía) un pseudopatrón de camiseta raglan, como tengo una tela de punto muy chula que no quiero desgraciar hice una prueba en una sábana bajera vieja (y elástica, of course), la he cosido hoy y quitando la parte de los sobaquillos que anda un poco rara (y teniendo en cuenta que es mi primer patrón DIM) no me ha quedado del todo mal=medio subidón. Ahora estoy haciendo el puzzle del patrón del top Abril de naii y que Dios reparta suerte. Eso sin contar la de miiiles de cosas que quiero hacerle a mis retoños… y algo del libro japonés… y algo del Weekend Sewing… y…

    • Paula
      Posted at 18:23h, 18 abril Responder

      Antidiógenes total, estoy rollo no mercy con todo. Ojalá algún día mi casa hiciera eco, lo malo de todo esto es que por más que tiro y tiro y tiro siguen apareciendo montones de cosas. Con la de papeles que he tirado debería tener ya una habitación libre y no ha ocurrido.

      Yo también voy a hacer el top de naii!!! Bueno, vamos, voy a intentarlo. Y tengo tres libros japoneses con los que me tengo que lanzar de una vez. Y el reto Burda de María… Buf, tía, me has agotado.

  • tess soap
    Posted at 20:21h, 18 abril Responder

    Vaya par de dos que estais hechas! Patrizia por favor,blog ya!!!
    Pula esas cajas son de fruta,al menos aqui se utilizan mucho para frutas poco pesadas y tambien para champinones etc y son verdaderame fragiles,asi que tienes muuuuucho merito y ha quedado preciosa!
    En que ando liada?en varias cosas,terminando falda reciclada,solo me queda el bajo,con dos costuras para terminar poquito que queda y la cabeza a mil concosas mas importantes que la costura ni nada relacionado,que me tienen muy dispersa y descentrada.Besos

    • Paula
      Posted at 20:49h, 18 abril Responder

      Hablando de las cosas en las que andas, te debo correo. Te debo varias cosas, de hecho. En cuanto pueda me pongo a ello.

      ¿Verdad que Patrizia necesita blog ya? Eso le decimos sin parar…

  • Mis Perendengues
    Posted at 20:45h, 18 abril Responder

    Buff, yo guardaba también de todo… hasta las envueltas de los caramelos. Imagínate lo que aparecía al hacer limpieza general… Menuda panzada que te estarás pegando, y la pila de experiencias que estarás recordando. Tengo una enorme curiosidad en esos cursos que estás haciendo, tanto por el scrapbooking y aplicarlo en el blog como por la autoedición de libros… Interesante

    • Paula
      Posted at 20:51h, 18 abril Responder

      Pues más o menos, algún sobre de azúcar he encontrado y lo bueno es que no me gusta el café. De hecho hay cosas que ni recuerdo, conciertos que me han desaparecido de la mente totalmente y me cuesta un mundo recordar.

      Ya os contaré más de los cursos, termino la semana que viene y espero poder contaros más cosas, ahora voy a tope!

  • Koki
    Posted at 22:06h, 18 abril Responder

    Ay, el gesso! Ahora que lo conoces, no pararás de usarlo, ya verás!

    Yo antes también era de guardar todo. Ahora lucho contra esa parte de mí realizando varias limpiezas generales al año. En semana santa me libré de unos 6 kg. de papel, entre recibos, apuntes viejos y chorradas. Y cada vez que hago el cambio de armario, pienso seriamente si tal o cual prenda la voy a volver a poner, y si es que no (y si está en buen estado) se la regalo a alguna amiga o prima. A veces me sigue costando deshacerme de determinadas cosas, pero como decía el otro, estamos trabajando en ello 🙂

    • Paula
      Posted at 22:25h, 18 abril Responder

      Jajaja! Por aquí también trabajamos en ello :^) De todos modos creo que lo difícil es empezar. Después aprendes a replanteártelo todo. Y poco a poco (demasiado lentamente para mi gusto!) las cosas acaban desapareciendo y el espacio acaba respirando un poco.

      Y sí, me temo que me volveré adicta al gesso. Me ha encantado usarlo y me ha facilitado la vida para el acabado…

  • el calaix de la rosseta
    Posted at 09:40h, 19 abril Responder

    Hola Paula, luego hablamos que nos veremos, pero quería dejarte comentario igualmente. Tu caja es igual que las que yo utilicé y puse en mi blog, solo que yo las envejecí. Desde ese día, sigo guardando cajas para nuevos proyectos (tanto las de fresones, 1 por semana, como las de este tipo) y este creo que va a ser uno de ellos, estas siguientes las hare con papel. Me ha gustado tu post.
    Como ves, guardo y guardo, yo soy mas de lanas, telas, y papeles, hasta me guardo los tickets de lo que compro por si acaso sale algo defectuoso poder cambiarlo, vamos soy una acumuladora nata. Y de limpieza de acumulados, pues dificil, nunca encuentro tiempo, ainnsss, no se que va a ser de mi!!!. Un beso, guapa.

    • Paula
      Posted at 12:12h, 19 abril Responder

      Jo, pues las tuyas me parecían más duras, ¿no? ¿Las de fresones también las guardas? Yo lo pienso todas las semanas, pero las acabo tirando…

      Yo lo guardo todo, no tengo freno! Pero todo es ponerse… Ahora, te diré que las cosas que me gustan me cuesta purgarlas, así que las telas, las lanas y ese tipo de cosas no se tocan nunca…

  • Entre Harinas
    Posted at 11:54h, 19 abril Responder

    Guapa! ja has començat amb la Meisi? què tal? al final no era el mateix curs que el meu.Tot i el que estas fent vaig estar a punt a punt. Però per una vegada l'angelet va guanyar al diable. Jo ara començaré el de Jackie Rueda però per fotos de Superstar per food bloggers and CIA. Ja t'explicarè. Una abraçada.

    • Paula
      Posted at 12:13h, 19 abril Responder

      M'estan agradant moltíssim tots dos cursos. Ah, el Superstar té molt bona pinta! Jo potser m'apunto a algun altre en acabar, m'encanten aquests cursos!

      Hem de quedar, que veig que estàs on fire, no?

    • Entre Harinas
      Posted at 13:59h, 19 abril Responder

      On fire? ja,ja,m'encanta l'imatge. Molt gràfic! Sí, quedem, quedem! Què tal anar anar a pendre alguna cosa a algun lloc xulo? Tinc l'examen d'anglès al juny i el curs de la Meisi i de la Jackie. I clar, tots els pastissos que pugui. I espera, que m'estan agafant ganes de començar custora o ganxet. El blog ja veus que avança poc el pobre, però ja he parlat amb aquella amiga i en un parell de setmanes em fa una proposta per la capçalera. Em faltarà l'índex i poca cosa més. Tu sí que no pares! nena quina droga prens? 😉

    • Paula
      Posted at 09:34h, 22 abril Responder

      Sí, sí, ho tinc present, a veure si aquesta setmana m'hi puc posar i t'ho explico… Jo també vaig una mica de cul i tinc coses… aquesta setmana faig una xerrada a la universitat de Castelló! Estic MOLT nerviosa, a veure què surt… Parlem, que tenim moltes coses pendents.

  • Mamemimo
    Posted at 14:11h, 19 abril Responder

    Paula,
    Yo viví muchos años en una casa llena de cuadros y esculturas y libros y cosas artísticas que necesitan mcha paciencia para quitar el polvo (casa de mis padres, se entiende) así que cuando tuve la mía propia la mantengo hiper despejada. Tiro muchas cosas. De vez en cuando abro un cajón, lo vacío y el 60% se va a reciclar o a la basura (también lo hago con los juguetes de los niños, las novelas, la ropa…).
    Por cierto, me encanta tu caja. Qué paciencia!
    M

    • Paula
      Posted at 09:36h, 22 abril Responder

      Pues te admiro, hija, porque a mí me cuesta un montón! Y me lo planteo, porque me encantaría que todo fuera despejado. Yo también lo hago con varias cosas, pero no acabo de vaciar del todo nunca, la verdad.

      De todos modos, ahora soy más consciente del tema e intento ser más implacable. no sé si algún día lo conseguiré, pero estamos en ello!

  • MCKINLEY
    Posted at 10:51h, 20 abril Responder

    Quina feinada nena! Això si que és ser resolutiva! I a sobre encara tens temps per cursos i manualitats. La veritat és que la caixa queda fenomenal, i qui ho diria, perquè és d'aquelles coses que veiem cada dia i ens passen desapercebudes i donant-lis el toc adequat queden estupendes. Doncs, no et voldria pas entretenir, que tens molta feina…. Bon cap de setmana!

    • Paula
      Posted at 09:37h, 22 abril Responder

      Jajaja! No tanta, no tanta… Més que resolutiva és que em moc per rampells, i si de cop tinc la necessitat d'endreçar alguna cosa, aprofito, perquè no passa massa sovint!

  • Desmadejalamadeja
    Posted at 17:48h, 21 abril Responder

    Yo tambien soy un escarabajo pelotero!!! Lo guardo casi todo, me cuesta desprenderme de muuuuchas cosas, soy lo peor!!

    Me gusta mucho la caja, ha quedado muy bonita…
    A mi durante un tiempo me dio por dar un nuevo uso a cosas que habitualmente tiramos, pintándolas, forrandolas con papel finito y luego barnizandolas con un barniz satinado especial que dejaba un tacto seco. Y quedaban muy bonitas, forré muchas perchas de madera, no tengo ni una percha igual en el armario ;-)Y tambien muchas botellas y jarrones que se convertían en portavelas o guardaobjetos singulares…
    Muchos los regalé porque si sigo almacenando un dia me van a echar de casa :-)))))

    • Paula
      Posted at 09:37h, 22 abril Responder

      ¡Queremos ver fotos de esas perchas! Y si te echan de casa vente a la mía con tu alijo y compartimos ;^)

Post A Reply to Mis Perendengues Cancel Reply

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.