Welcome

We are creative.

Follow us

La fiesta zombi

La fiesta zombi

Que sí, que sigo en mi espiral de trabajo y no acabo de terminar con todo lo que tengo pendiente. No me quejo, todo lo contrario, es una alegría. Pero no tengo tanto tiempo para dedicarle a otras cosas, como por ejemplo a hacer cosas con las manos y a escribir este blog. Y lo noto, oye, lo noto un montón. Mi vida es mucho mejor cuando todos los días tengo un rato para hacer algo para mí.

Pero bueno, hago una breve pausa entre pelis para contaros cómo fue la fiesta de los zombis. Que os lo debía, ya lo sé.

Ahí arriba tenéis la foto que les enviamos a los invitados como agradecimiento por haber venido a la fiesta. ¿A que mola?

En general la fiesta fue todo un éxito, aunque creo que me volví loca con la cantidad de actividades y al final creo que 14 cosas para hacer eran demasiadas. Con menos actividades los peques habrían tenido un rato más para correr y saltar y jugar sin ningún tipo de reglas.

Como siempre teníamos algo preparado para cuando fueran llegando, para poder esperar y empezar con todos los niños. Les dimos una bolsa verde a cada uno, pegatinas, rotuladores y ojos de plástico para que decorasen su propia bolsa zombi:

De ahí pasaban a pintarse la cara (cosa que hicieron Anabel y Guillem, debo decir que con mucho arte, los pompones daban miedo después de pasar por maquillaje…) y yo les sacaba una foto en un photocall que improvisamos para la ocasión forrando un trozo de pared con un papel de topos de Ikea.

Y cuando ya estaban todos maquillados, fotografiados y con bolsa, empezamos a elegir las actividades. Sí, sí, la gracia de esta fiesta es que no había un orden determinado de actividades, sino que las íbamos decidiendo gracias a un juego.

Los pompones hacían explotar un globo-zombi… Todos los globos escondían una actividad o uno de seis dibujos de zombis que los harían ganar un pequeño premio.

Y ahí empezamos. Había actividades muy tontitas (dar la vuelta al patio cantando una canción zombi inventada por ellos, formar una zeta de zombi entre todos, concurso de mejor imitación de zombis, en el que casi todos se votaron a sí mismos…) y otras que requerían más trabajo y organización.

Una de las primeras cosas que hicimos fue buscar zombis por el patio. Guillem había repartido treinta tarjetas de cartulina con dibujos de zombis por todas partes y los pompones salieron corriendo a buscarlas.

Luego llegó el turno de las manos de zombi, que fueron mucho más fáciles de lo que yo había supuesto. Les pusimos guantes de goma verdes y les dijimos que tenían que pescar caramelos de un barreño lleno de palomitas. No les costó casi nada, así que si queréis hacerlo, yo os aconsejaría, por ejemplo, que llenaseis los dedos de los guantes de bolitas de papel o que enganchaseis uñas en los guantes.

Después hicimos cerebros de zombi. La idea era hacer blandiblub, pero la noche anterior hice tres millones de pruebas con cola y borax y no lo conseguí (no desisto, tarde o temprano me va a salir!). Así que opté por preparar plastilina y darles a los pompones la oportunidad de teñirla del color que quisieran con colorantes alimentarios. Les había preparado una cajita con ojos de plástico para guardar sus sesos de zombi, y eso se llevaron.

Luego llegó el turno de las actividades más físicas. Los zombis sin piernas necesitaban la ayuda de sus compañeros para poder desplazarse por el patio.

Aunque los que tenían piernas no es que caminasen mucho más rápido, porque tenían que aguantar algo entre las rodillas (tenían que ser globos pero me los olvidé arriba y había que iniciar la actividad sí o sí, así que usamos unos carretes de baker’s twine).

También hicimos una Zombie Walk en la que los pompones pasearon con el patio poniendo cara de estar a punto de devorarnos. Nos reímos un montón y grabamos un vídeo para inmortalizar los inicios de la próxima generación de actores de nuestro cine. Qué convencimiento, qué guturalidad!

Luego se hicieron una libreta. Me copié un poco de la idea que tuvo Patrizia para la fiesta de su pompona, pero seguro que me perdona. (¿Me perdonas?) Pero en lugar de hacerla con hojas lisas, las hojas que los pompones cogían para hacer sus libretas tenían formas de colores dibujadas, para después añadirles ojos, brazos y bocas y convertirlas en monstruos. La base fue este proyecto de Usborne (mi editorial de manualidades favorita, ya lo sabéis).

Les hicimos agujeritos, las atamos con cinta y les dejamos pegatinas y washi tape para decorarlas como ellos quisieran.

Luego hicimos carreras de sacos dobles con cara de zombi. Si saltar dentro de un saco es complicado, saltar con un compañero es una locura.

Otra de las actividades que teníamos preparadas era la chapa zombi. Les preparé a los pompones una chapa de fieltro con dos cuadraditos y un imperdible. Vamos, un pin. Después les dejamos fieltro de colores, ojos y rotuladores textiles y ellos hicieron la cara de zombi que quisieron.

Ya quedaba poca cosa… Galletas zombis, claro. Decoradas con paciencia y cariño. Y chocolate.

Zombis felices

Y uno de los juegos que a mí más me gustó: la gallinita ciega zombi. Preparé un antifaz zombi para cada pompón. Empezamos con un zombi y un montón de humanos. Lo hacíamos en un espacio pequeño, así que el zombi empezó a infectar a sus compañeros rápidamente. Y la cosa se empezó a liar, porque como los zombis no veían, se empezaban a coger unos a otros mientras los pocos humanos que quedaban vivos hacían lo posible por pasar desapercibidos… No hay fotos de la actividad porque Guillem y yo fuimos los guardias perimetrales :^)

Ya solo nos quedaba hacer explotar la piñata, a la que no le pude hacer ni una foto antes de desaparecer. Yo uso globos de aquellos enooormes, los lleno de chuches y les doy palitos de brocheta a los niños para petarla. Como (no) veis, vista y no vista…

Y luego a soplar las velas, a comer un poco y a saltar y correr hasta que vinieran los papis a buscarlos. Mis dos zombis favoritos, encantados, la verdad, más amantes de los zombis que nunca y entregados embajadores del movimiento no-muerto. De siete años.

26 Comments
  • Patrizia
    Posted at 15:22h, 18 marzo Responder

    Por partess:
    1) ¿Que si te perdono por "copiar" lo de la libretaaa? ¡¡Pero si fue idea tuya!!
    2) Muerta, no, ZOMBI me he quedao al ver todo el fiestazo que os habéis montado. No me extraña que no tengas tiempo ni de respirar, ¿de dónde sacas la energía? ¿Algún monstruo verde con ingrediente secreto? Tienes razón que 14 actividades son demasié, pero a los padres nos da el agobio de si bastarán, si no se aburrirán… Estas fiestas molan un montón, claro, pero la experiencia me dice que a veces con la mitad basta (que se busquen algún juego ellos solitos entrena el cerebro y libera a los padres un ratito. Y sin haberlo preparado…).
    3) Me encanta la idea de la piñata exprés, nada de papel maché que luego no hay quien rompa ;)!
    4)¿A qué hora empezásteis para que os diera tiempo a todo? ¿Las galletas las hicisteis in situ o ya estaban medio preparadas?
    5) Cómo mola vuestro patio, y el buen tiempo que os gastáis por el sur (aquí nieva again, sniff).
    6) En dos palabras: Cha peau!
    Gran beso y enhorabuena por el resultado, mejor que Thriller con diferencia.

    • Paula
      Posted at 15:33h, 18 marzo Responder

      1) Bueno, a medias. Idea de las dos. Pero para tu fiesta, no la mía.
      2) Sí, yo siempre me agobio pensando que es poca cosa y luego los pompones se lo pasan genial. Para la próxima voy a intentar concentrar mejos.
      3) Mi madre las hacía así cuando yo era pequeña y me encantan. Además, siempre impresiona ver un globo de un metro de diámetro. Lo malo es que es pim-pam, enseguida se rompe y vuela confeti hasta el canalillo de la vecina plasta del primero.
      4) Empezamos sobre las 11 y terminamos a las dos. Pero hubo alguna deserción. Pintar caras nos llevó un montón de tiempo, creo que no deberíamos haber esperado a que acabaran las bolsas y deberíamos haber empezado a pintar straight away. Las galletas estaban horneadas, así que solo hubo que decorar (y comer).
      5) El patio es de lo mejor que tiene este piso, es enorme y es cerrado, así que puedes tener montones de niños corriendo que no pasa nada. Y el tiempo, cuestión de suerte; la semana anterior y las posteriores ha llovido, ha hecho viento y mucho frío (e incluso un poco, poquito de nieve!)
      6) Me he acordado de "tenaza mbición", en dos palabras. :^D
      Besos mil. Aix. Thriller no lo mejora nadie, qué miedo me daba ese vídeo cuando era pequeña…

  • tess soap
    Posted at 15:50h, 18 marzo Responder

    Uff me lo he leído enterado,xo me estaba cansando cómo sí hiciera yo las actividades,vaya curro guapa! Y como dice Patrizia ,nena qué energía! Besos verde zombi

    • Paula
      Posted at 22:46h, 18 marzo Responder

      Buf, es que fue agotador… Pero se lo pasaron genial. Te debo un correo laaaargo y enseguida me pongo, ¡es que voy a tope!

  • Mamemimo
    Posted at 16:25h, 18 marzo Responder

    Nena, estoy agotada y ni siquiera asistí a la fiesta. Cuantas actividades! Eres una crack.
    M

    • Paula
      Posted at 22:47h, 18 marzo Responder

      Jajaja! No fue para tanto… y piensa que había pastel para recuperar fuerzas!

  • Clementina
    Posted at 17:58h, 18 marzo Responder

    qué super producción Paula !!!! de acá a Hollywood !!! me encantó, eres súper creativa y muy manitas.

    A por cierto, gracias por el súper premio y me ha encantado conocerte !

    Baci

    • Paula
      Posted at 22:47h, 18 marzo Responder

      Igualmente!!! Hay que repetir desayuno. Y prometo ponerme las pilas con todo lo que comentamos…

  • orange/chocolate
    Posted at 19:32h, 18 marzo Responder

    Quina xulada de festa!! No faltava detall. No crec que els nens trobessin a faltar temps lliure. Tot era molt divertit i original.

    • Paula
      Posted at 22:48h, 18 marzo Responder

      S'ho van passar molt bé, això sí… però una estoneta d'esbarjo sempre va bé. Igualment no em queixo, que de totes les festes s'aprén!

  • Gemma
    Posted at 19:48h, 18 marzo Responder

    Pedazo de fiesta! Que envidia! Y que estrés ja,ja! Me encantan todas las ideas.

    • Paula
      Posted at 22:48h, 18 marzo Responder

      Jajaja! Es que no es una fiesta si no hay estrés!

  • Koki
    Posted at 22:11h, 18 marzo Responder

    "La gallinita ciega zombi", me encanta lo frikis que sois 🙂 Y muero de la risa con las caras de los niños en la tarjeta de agradecimiento, son unos actores fantásticos! Quiero ser otra vez niña y poder ir a una fiesta así.

    • Paula
      Posted at 22:49h, 18 marzo Responder

      Piensa que cualquier cosa a la que le añadas "zombi" al final, gana tres puntos. Y sí, la verdad, son unos pedazos de actores. Yo iba delante de ellos en la Zombie Walk gritándoles: "Como si quisierais comerme a mí" y las caras eran un poema :^D

  • Sònia
    Posted at 18:45h, 19 marzo Responder

    Quina passada de festa. De veritat que no m'importaria colar-me a una de les vostres festes. La idea dels globus m'ha encantat. Quina mega organització! Per cert, com va la massa mare?

    • Paula
      Posted at 09:17h, 20 marzo Responder

      Jajaja! Vine quan vulguis!

      La massa mare amb farina blanca no m'ha sortit… ha arribat a fer bombolletes, però no ha crescut i ha acabat fent crosta. Així que avui aniré a comprar farina integral i tornaré a provar… Agun consell?

    • Sònia
      Posted at 17:21h, 22 marzo Responder

      Mmm, jo la faig també en farina blanca. Tot i que la que em surt millor és la que vaig explicar al blog. Si és integral va molt millor. Pot ser la temperatura de la cuina també. Proba de deixar-la dins el microones. Ja m'explicaràs. Un petó

    • Paula
      Posted at 01:43h, 24 marzo Responder

      Doncs amb blanca ho vaig intentar i semblava que sí, però no pujava gens. I en teoria ha de pujar molt el tercer dia, no?

    • Sònia
      Posted at 17:58h, 25 marzo Responder

      no, no, puja al 6 dia! Al principi només fa bombolles, és entre el cinquè i el sisè que l'alimentes 🙂

    • Paula
      Posted at 18:08h, 25 marzo Responder

      Llavors ja anava bé, ja… M'ho torno a llegir amb calma i ho intento… La veritat és que semblava que feia cosa i tenia una olor especial…

  • MCKINLEY
    Posted at 19:29h, 19 marzo Responder

    Nena, quina festassa. Els teus fills en tindràn un bon record i per tota la vida! No sé d' on treieu el temps! Però val la pena!!!

    • Paula
      Posted at 09:18h, 20 marzo Responder

      Doncs la veritat és que porta menys temps de preparació del que podria semblar. I sí, val molt la pena, els pompons estan encantats sempre amb les seves festes i això és el més important de tot.

  • Ballmanetes
    Posted at 23:49h, 19 marzo Responder

    Un cop més, quina passada de festa!!! M'ha encantat també el muntatge fotogràfic d'agraïment que vau fer, estan tots que fan por! 🙂

    • Paula
      Posted at 09:18h, 20 marzo Responder

      Oi que sí? Es van ficar molt en el paper, ens moríem de riure!

  • Anónimo
    Posted at 16:11h, 08 abril Responder

    Me ha encantado vuestra fiesta… y todo lo que he podido ir viendo en el blog.
    Desde luego me apunto todas las ideas de juegos que preparasteis…. Frikis al poder!

    • Paula
      Posted at 10:38h, 09 abril Responder

      Pues muchas gracias! Y sí, frikis siempre, siempre al poder. Son (somos) los que se lo pasan mejor!

Post A Reply to MCKINLEY Cancel Reply

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.