Welcome

We are creative.

Follow us

El Rastro

El Rastro

Buf. ¿No os da la impresión a veces de que la vida es una carrera de obstáculos? Cuando empiezas a ver la luz, surge otra cosa, y luego otra, y otra más. Muchas veces me siento como un personaje de un videojuego, de esos que tienen que hacer mil cosas, que cuando parece que lo tienen todo controlado, reciben una descarga de nuevas acciones, cada vez más rápidas, hasta que se colapsan y la pantalla grita: «Game Over».

Pues bueno, en eso estamos. Traduciendo sin parar, con el culo cuadrado y los ojos rojos. Y sintiéndome culpable porque he tenido que retrasar la fiesta de los pompones una semana. Pero es que no llegaba, ni de casualidad.

Así que en un día en el que todo es urgente y es para ya, os quiero regalar unas fotos del Rastro. Me hacía muchísima ilusión ir a conocerlo, porque había oído hablar de él mil veces. Y me encantó. No paraba de ver posibilidades por todas partes, claro, pero además me chifló el ambiente, el ruido, las calles llenas de cosas…

Y luego llegué a un pequeño puesto lleno, llenito de revistas. Y tenían alguna Burda… Acabé comprando dos, claro, y acordándome de Rosy y de su alijo. Ya os las enseñaré, son del 94, creo y hay algún vestido muy, muy bonito que intentaré hacer.

Vale mucho la pena desayunar tranquilamente y perderse por las calles del Rastro, arriba y abajo (porque hay un montón de desnivel!). Y también vale mucho la pena ponerse a escuchar lo que dice la gente, lo que comenta, lo que les llama la atención…

En fin, que no os lo perdáis, que os escapéis al Rastro cuando podáis. Que vale la pena trastear y mover y toquetear. Seguro que encontráis algún tesoro.

Y en otro orden de cosas, ¡feliz semana de Mario! Los pompones y yo estamos preparando algunas manualidades, a ver si os las podemos mostrar pronto…

21 Comments
  • Laura
    Posted at 15:51h, 19 febrero Responder

    A mi también me encantó el rastro! No me lo imaginaba tan grande! Fuiste a Mama Framboise a merendar??

    • Paula
      Posted at 18:53h, 19 febrero Responder

      No pude 🙁 Así que voy a tener que volver, porque entré en la página web y, vamos, todo tenía una pinta de vicio… No tardaré.

  • orange/chocolate
    Posted at 18:47h, 19 febrero Responder

    A mí también me enamoró!! Me encantan los mercadillos de todo tipo y si hay el ambiente y la variedad del rastro , ni te cuento!!

    • Paula
      Posted at 18:54h, 19 febrero Responder

      Buf, yo voy a tener que volver a los Encantes, pero creo que no se puede comparar, el Rastro está lleno de tiendas y de cosas muy interesantes, y los precios no son ninguna locura. Suerte que no me cabía gran cosa en la maleta, porque si no, habría arrasado!

  • Patrizia
    Posted at 07:59h, 20 febrero Responder

    ¡¡Qué recuerdos!! Anda que no me he pasado yo mañanas de domingo en el Rastro, tras emerger desde los infiernos de la línea 5 del metro, buscando ropa underground! Tened en cuenta que eran los primeros 80 y lo que luego se llamó "la movida" estaba en pleno esplendor (o en las últimas, depende de cómo se mire), al acabar la búsqueda nos tomábamos unas cañas en La Bobia, bareto de reunión de punkies con cresta. Qué tiempos aquellos… Ahora buscaría otras cosas, claro, y si quieres quedamos ahí en abril y nos tomamos no una caña en La Bobia sino un té con tarta en Mama Framboise (estoy hecha una agüela).

    • Paula
      Posted at 13:40h, 20 febrero Responder

      COMPRO! Pero luego me enseñas La Bobia, que yo soy muy de punkies con cresta…

  • Patrizia
    Posted at 08:01h, 20 febrero Responder

    Por cierto, no te sientas culpable por haber tenido que retrasar la fiesta de tus pequeñuelos. Consuélate pensando que cuanto más la esperen, con más ganas la pillarán!

    • Paula
      Posted at 13:41h, 20 febrero Responder

      Sí… pero es que todavía no he organizado nada de nada. De nada. Voy a tener que ir pensando algo. Es una fiesta de zombis.

  • sonieta
    Posted at 12:12h, 20 febrero Responder

    sifons!!

    maquines d'escriure!!!

    cameres de fotos!!!

    pondió pondió!!!

    • Paula
      Posted at 13:42h, 20 febrero Responder

      OI QUE SÍ?? I claus antigues. I revistes. I molt vidre. Fem excursió als encants?

    • sonieta
      Posted at 10:24h, 22 febrero Responder

      siiiiii

  • Gemma
    Posted at 16:46h, 20 febrero Responder

    Estoy encantada de haberte reencontrado.me ha encantado mirar por la mirilla de tu puerta,ahora con tu permiso, mirare por la ventana,y…,. te seguire copiando!
    Un beso!

    • Paula
      Posted at 16:52h, 20 febrero Responder

      Jajaja! Para eso estamos. No te quedes en la ventana, entra y siéntate a tomar algo!

  • tess soap
    Posted at 18:26h, 20 febrero Responder

    A mí me encanta también, siempre que iba caía algo, recuerdo especialmente un puesto de gorros y sobreros que hacía una señora, tanto en invierno como en verano, hace unos tres años que no piso Madrid, me pregunto si estará, porque era de los puestos fijos.

    Me alegro que te haya gustado, aquí hay varios también así y uno si me apuras, que lo ponen los sábados en La Cartuja más grande, pero claro, el rastro es el rastro…

    • Paula
      Posted at 21:55h, 20 febrero Responder

      Mmm… ¿Turismo de mercadillos? Nueva modalidad de viaje ;^) Lo que tienen estos sitios es que hay que ir con tiempo, sin cámara y con muchas ganas de revolver. Pero hay auténticos tesoros, la verdad.

  • MCKINLEY
    Posted at 18:48h, 20 febrero Responder

    M´han encantat les fotos, ja mi veia per allà remenant. El dia que hi vaig estar, hi havia una riuada de gent!

    • Paula
      Posted at 21:56h, 20 febrero Responder

      Gràcies! S'ha de tornar, s'ha de tornar amb temps per remenar i trobar tresors. Jo vull alguna clau antiga d'aquestes… I repassant les fotos, m'ha encantat el molinet de cafè de fusta! Si l'hagués vist, me l'hauria emportat!

  • Sònia
    Posted at 09:51h, 21 febrero Responder

    Precioses les fotos. Quines ganes m'has fet de tornar a Madrid. Mai no he estat al Rastro. Sens dubte una assignatura pendent. Tot i que jo allí seria un perill públic. No t'angoixis per la feina (quina una va a parlar) ni tampoc per la festa. Tot sortirà bé. És més tot sortirà perfecte. Jo també tinc la sensació d'estar atrapada a un videojocs de plataformes amb Tetris incorporat. Per sort quan et surt el game over sempre pots tornar a recomençar. Una abraçada

    • Paula
      Posted at 16:41h, 21 febrero Responder

      A mi Madrid m'agrada molt. Trobo que està ple d'espais bonics i que la gent és molt agradable i molt orientada cap el servei.

      I no puc evitar angoixar-me… he tingut molta feina aquests dies i no tinc gens preparat l'aniversari dels nens… però bé, ens en sortirem.

  • misperendengues
    Posted at 10:35h, 21 febrero Responder

    Me encantaba ir al Rastro, perederme por allí, vermutear… Lo echo de menos!

    • Paula
      Posted at 16:41h, 21 febrero Responder

      Sí, sí, vermutear especialmente. Y ver pasar a la gente.

Post A Reply to orange/chocolate Cancel Reply

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.