Welcome

We are creative.

Follow us

Monstruito verde reloaded

Monstruito verde reloaded

Os pido perdón por este extraño paréntesis… Ya sabéis que estuve en Madrid el fin de semana (pronto fotos y lugares imperdibles) y a la vuelta me encontré desbordada de trabajo (mejor que sobre!) y como no me gusta programar posts (porque me gusta más contaros que esta mañana me he tomado el monstruito reloaded y estaba para chuparse los dedos) ha habido un silencio total en el blog. Y no será que no tengo cosas acumuladas para contaros…

Pero primero lo prometido. La receta del monstruito perfecto. Ya lo he hecho unas cuatro veces, así que puedo hablar con conocimiento de causa cuando os digo que está buenísimo. Sí, esta receta es mi «sí, quiero» a los monstruitos verdes, con sus espinacas y sus cosas.

Este es el resumen de la receta, ya veis. Una pera, un kiwi, un limón (sin piel ni pepitas, pero con toda la pulpa), espinacas y un trozo de plátano (no lo pongáis entero porque tiene un sabor muy dominante). Le podéis añadir un poquitín de jengibre o de canela, si queréis.

Solo hay que triturar y disfrutar. Pero disfrutar de verdad, porque está espectacular. Eso sí, es para los amantes de lo ácido, no os quiero engañar. Aunque si le añadís más plátano o unas fresas ya lo solucionáis.

La pajita que veis es de papel. Las compré en Tiger en Madrid (tuve que entrar a enseñarle a mi madre lo que es un Tiger, que ella no lo sabía…) porque me parecieron bonitas y chulas y todo eso. Y sí, es verdad, son mucho más fotogénicas que las cañitas de plástico de toda la vida (¿cañita es en Catalunya y pajita en el resto de España?), pero la verdad, para beber no molan nada. Ya sé que todos los blogs están llenitos de pajitas de papel, bonitas, coordinadas, en colores pastel con preciosas botellitas de cristal. Pero haced la prueba. Bebed con una cañita de papel. Me recuerda a cuando cortábamos (y masticábamos!) trocitos de folio en clase para hacer cerbatanas con el plástico del boli Bic. Si no lo hicisteis no tuvisteis infancia, que lo sepáis.

Por cierto, esta vez el verde no me ha quedado tan brillante y no sé por que. Ya os digo que es la cuarta vez que lo hago y normalmente es de un verde más vivo. Quizás le haya puesto menos espinacas, no sé. Pero es verde. Un monstruito verde. Espero que lo probéis y me contéis, ¿eh?

24 Comments
  • sonieta
    Posted at 10:04h, 15 febrero Responder

    Te hemos echado de menos… tanto silencio era raro 🙂

    me estoy planteando todavía los monstruítos… pero aunque sea por poder tomar kiwi sin que se note… batidora, ahí voy!!!

    • Paula
      Posted at 18:26h, 15 febrero Responder

      Aix, nena, sí! Prova els monstruitos i m'ho dius, però jo estic encantadíssima, ja són un esmorzar obligat (davant de l'ordinador mentre treballo!).

      Per cert, hem de parlar, no?

  • Isla Sandía
    Posted at 14:22h, 15 febrero Responder

    Uy ya pensaba que te había pasado algo…tantos días sin postear… 😉

    Esto tengo que probarlo, parece tan rápido, sencillo, sano y nutritivo…está hecho para mí! Gracias por compartirlo 🙂

    • Paula
      Posted at 18:27h, 15 febrero Responder

      Bueno, bueno, no ha sido mi peor racha de silencio, pero esperemos que sea la última (o no!)

      Prueba y me cuentas. Yo, desde que me atreví a probarlo, estoy encantada. Luego puedo ir a comerme unas bravas con una cocacola porque me siento muy sana ;^)

  • Patrizia
    Posted at 15:53h, 15 febrero Responder

    Y decían que lo verde empieza en los Pirineos… ¿pero a qué lado? Perdón por el chiste malo, es que ya es viernes y yo NO he estado en Madrid poniéndome las pilas (para monstruos verdes yo, pero de envidia!). Bueno, teniendo en cuenta que me pirra el ácido (no pienses mal), creo que este brebaje es para mí (¿no son ácidas las fresas también?), y quitando las espinacas frescas lo encuentro todo en mi pueblo. Ya te contaré cómo me sale, un beso!

    • Paula
      Posted at 18:29h, 15 febrero Responder

      Venga, que ya te queda poco para tu escapadita madrileña…

      Pues si te gusta el ácido (de cualquier tipo ;^)) vas a flipar, te va a encantar. Yo antes desayunaba zumo de pomelo y limón, así que en eso también somos cortadas con el mismo patrón…

  • Patrizia
    Posted at 15:54h, 15 febrero Responder

    Y sííí, ¡¡¡qué recuerdos salivosos-cerbataneros!!!

    • Paula
      Posted at 18:29h, 15 febrero Responder

      ¿Verdad? Qué cosa tan asquerosienta y tan divertida…

  • orange/chocolate
    Posted at 18:31h, 15 febrero Responder

    El probaré!! Això de les canyetes de paper també m'ha recordat quan em menjava un caramel d'aquells que tenien el paper tan enganxat que te l'acabaves ficant a la boca i després anaves treient trossets de paper jjjjj

    • Paula
      Posted at 17:07h, 16 febrero Responder

      Jajaja! El típic sugus taronja que portava tres mesos a la bossa de la teva mare!

  • tess soap
    Posted at 13:29h, 16 febrero Responder

    Algún día lo probare porque me gustan todos lía ingredientes pero para la merienda,en el desayuno que nadie me quite mí café con tostadas con jamón
    ;b

    • Paula
      Posted at 17:08h, 16 febrero Responder

      Incluso como cena ligerita ;^) No llena una pasada, pero acompañado de otra tostadita con jamón puede ser una cena perfecta un día de partido de fútbol en la tele…

  • MCKINLEY
    Posted at 19:39h, 16 febrero Responder

    M'apunto la recepta… i a provar-los!

    • Paula
      Posted at 21:59h, 16 febrero Responder

      Aquest el recomano 100%.

  • Sònia
    Posted at 20:11h, 17 febrero Responder

    Aquesta sí que me l'apunta. Ja t'explicaré l'experiència. Un petó!

    • Paula
      Posted at 22:02h, 17 febrero Responder

      Vinga, va, prova-la i m'expliques!

    • Sònia
      Posted at 13:26h, 19 febrero Responder

      Avui he comprat els espinacs! és millor fer-ho pel matí no? Una abraçada

    • Paula
      Posted at 15:39h, 19 febrero Responder

      Hi ha gent que se'l fa per sopar, així que quan et vingui de gust! He rebut els correus, però vaig de bòlid… Intento contestar-te aquesta setmana, d'acord? Petonàs!

  • Anónimo
    Posted at 17:52h, 21 febrero Responder

    Ayer de repente me apeteció muchísimo probar uno de estos, y como no tenía los ingredientes de tu receta me puse a innovar y la verdad es que salió delicioso: el zumo de dos naranjas, dos kiwis, seis zanahorias pequeñas, un buen puñado de espinacas y una cucharadita de sacarina líquida (yo es que soy muy dulce). Me salió aproximadamente un litro de manjar verde 🙂

    • Paula
      Posted at 21:21h, 21 febrero Responder

      Mmmm… Zanahorias… Mmmm… Me gusta… Me lo apunto en la lista de recetas pendientes. Pendientes como nuestro café, jamía…

  • Maite
    Posted at 22:23h, 07 marzo Responder

    Estaba esperando ansiosa tu monstruito,
    Una pregunta se bate con la batidora?
    Y luego? Se cuela?
    Un beso

    • Paula
      Posted at 22:27h, 07 marzo Responder

      Sí, se tritura. Yo no lo cuelo, simplemente le añado agua hasta alcanzar la textura que me gusta y ya está. Pruébalo y nos cuentas! Besines!

  • Maite
    Posted at 18:48h, 14 marzo Responder

    Lo acabo de hacer!
    Esta buenísimo
    La pena es que a las matrioskas no les ha emocionado
    Tu tocaya ha preferido comerse las espinacas a mordiscos!
    Otro día lo hago con fresas a ver si les va más
    He hecho fotos para dedicarle un post (lo bueno hay que compartirlo nena)
    Besos

    • Paula
      Posted at 14:52h, 18 marzo Responder

      ¿Verdad que sí? Ah, estoy muy contenta de que te haya gustado!! Vamos a tener que buscar una combinación que les guste a las matrioskas, aunque si se comen las espinacas a mordiscos parece que no hace mucha falta colárselas en un batido…

Post A Reply to MCKINLEY Cancel Reply

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.