Welcome

We are creative.

Follow us

Kimono reto tela horribilis

Kimono reto tela horribilis

Ah, mis amigas costureras… Os hablo tanto de ellas que ya son parte de la familia Pompón, no me digáis que no. En su día no os lo conté, pero a finales de noviembre, el equipo de Patronpedia se reunió en Sevilla. Suena tan oficial que se me saltan las lágrimas. La cuestión es que nos pusimos (casi) todas de acuerdo, tomamos trenes y aviones y nos plantamos allí de visita.

Paseamos y sacamos fotos, fuimos a tiendas de tela y comimos mucho, pero lo más importante es que nos reímos un montón. Fue un poco curioso, la verdad, eso de reunirte con tanta gente a la que conoces virtualmente… y descubrir que casi todo el mundo es exactamente como te lo imaginas. Salvo María José, que no solo no es igual, sino que es mucho mejor de todo lo que me podría haber imaginado. Team María José forever.

Total, estuvimos tienda de tela arriba, tienda de tela abajo (visita a Telaria incluida, léase esto con voz de fan adolescente) y a alguna de las cabecitas pensantes que me acompañaban, a las que les gusta más un fregao que a Cristiano Ronaldo mirarse las cejas, se le ocurrió que podíamos hacer una especie de reto entre nosotras, llevándonos todas un trozo de alguna tela fea y barata.

Yo no las tenía todas, ya sabéis que soy la infiltrada del grupo porque coso regulín, pero en ese ambiente de buen rollo y tal, me vine arriba y me llevé un metro. Y me vine tan arriba que no fue eso lo único que me llevé, ya os iré mostrando la cantidad de material que me traje.

En fin, que ahí lo tenía yo, un metro de tela que en un primer momento me pareció horripilante y que luego, a fuerza de mirarla y verla por todos los blogs de mis compañeras, me ha empezado a parecer hasta bonita. Bonita. Madre mía. Y viendo lo que habían hecho las demás, empecé a repasar como loca todos mis patrones en busca de algo que coser. Y empecé a buscar vestidos complicadísimos con (horror!) cremalleras y botones y forros…

Hasta que decidí ser realista. Por un lado, no tenía tiempo para aprender, hacer una primera costura de muestra y probar alguno de esos patrones. Por otro lado… bueno, creo que ese era el único motivo 🙂

Así que empecé a buscar una idea facilita. Saqué la tela, la miré y remiré, la toqué… y entonces me di cuenta de que tanto dorado me parecía súper oriental, ¿no? Ideal para recibir al Chino Yuan cada vez que me trae el pedido. Y pensé que con unos rectángulos de tela me podía hacer un kimono la mar de apañado.

Al César lo que es del César, miré con interés este tutorial, pero no me acababa de convencer, así que le hice algunos cambios. Y en 30 minutos me preparé este kimono que, curiosamente, creo que voy a usar bastante. Porque además de ponértelo encima de los vaqueros, me parece una bata perfecta. Y ya sabéis que yo trabajo en pijama, así que es el complemento ideal para esas mañanas en que se te congelan hasta las ideas.

Yo nunca seré ego blogger, ya lo veis. Sacarme fotos me cuesta la vida, me siento muy ridícula. Además, sin cámara y haciendo malabares con el teléfono… pues bueno, sale lo que sale.

Pero bueno, aquí tenéis mi kimono y si os queréis hacer uno, os cuento rápidamente cómo.

Necesitáis:

-Una pieza de 1 metro x 1,5 metro de tela. La mía es gruesa, pero una tela fina y con caída es perfecta.
-Tijeras
-Máquina de coser

Cortáis las siguientes piezas:

-Espalda: 60 cm de ancho por 80 de largo.
-Delanteros: 2 piezas de 30 cm de ancho por 70 de largo.
-Mangas: 2 piezas de 30 cm de ancho por 50 de largo (las cortáis una encima de la otra para aprovechar la tela)

Lo primero que tenéis que hacer es hacerle la forma del cuello a la espalda. Dobladla a la mitad, medid 10 centímetros desde el doblez y cortad desde ese punto hasta el doblez una curva suave.

Ahora vamos a darle forma a los delanteros. Medid 10 cm del ancho y 40 de alto desde el mismo punto. Trazad una diagonal suave entre los dos puntos. Repetid con el otro delantero, teniendo en cuenta que hay que hacerlo en esquinas opuestas.

Doblad a la mitad las piezas de las mangas. Os tienen que quedar unas mangas de 25 de alto por 30 de ancho. Como veréis, yo aproveché el orillo de la tela porque me gusta. Y porque me ahorraba una costura. Pero sobre todo porque me gusta.

Ahora encarad las piezas delanteras con la trasera y poned alfileres en los hombros. Luego poned alfileres en los laterales, dejando un hueco para las mangas desde el hombro hasta donde termine la pieza de la manga.

Ya podéis coser los hombros y los laterales.

Cosed las mangas. Giradlas y colocadlas dentro del hueco que habéis dejado. Sujetad con alfileres y cosed.

Y ya casi está. Solo os falta darle forma a la parte de abajo. Para eso podéis usar mi herramienta favorita: un plato. Dibujáis la curva y la cortáis con cuidado. Yo he hecho también una diagonal en los delanteros desde la costura hasta 10 centímetros por encima del bajo. Y a la punta también le he hecho una forma redondeada con un vaso.

Ya solo nos queda hacer un pequeño dobladillo en todo el borde, o ponerle una cinta al bies, como hizo Lola en su falda. Creo, de hecho, que si lo vais a usar como bata, una cinta al bies es la mejor manera de rematarlo. Y si usáis alguna tela de punto, recordad que no se deshilachan y no hace falta que hagáis dobladillo.

Y ya está. Listo para esos días de primavera que están a punto de llegar en los que hace calor, pero no tanto… O listo para que te lo pongas sobre el pijama mientras comes dim sum con palillos. Ah, me encanta comer dim sum en pijama.

Y nada, esta es mi aportación al reto Por amor a la costura con tela horribilis. Y lo voy a usar un montón. Venid a comprobarlo y os invito a dim sum.

Hoy ya terminamos, pero podéis ver las cosas increíbles que han hecho mis amigas en sus blogs. Son tan buenas costureras como buena gente, así que pasaros a verlas.

Día 3: La pequeña AprendizPrincesita de mamá (18/02/2015)
Día 4: OnlylolaCoser, Cosir Sewing (20/02/2015)
Día 5: Mi MartinaMa,me,mi,mo (23/02/2015)
Día 6: ¿Qué puedo hacer con esto?La inglesita (25/02/2015)
Día 7:Cosiendo y Aprendiendo / Tess Soap (27/02/2015)
Día 8: Solo SewingTres Pompones(02/03/2015)
Día 9: RECOPILATORIO (04/03/2015)
33 Comments
  • Miren Sólo Sewing
    Posted at 07:29h, 02 marzo Responder

    Ain´t no mountain high enough… Tralará, tralará. Si es que a una mujer con tantos recursos como tu no se le resite NADA. Estoy orgullosa de tu kimono, y vas a ser la home worker más glamourosa del universo pompón. a ver si concretamos esas tardes de viernes costurero y de aquí, al infinito y más allá. Besos!!

    • Paula
      Posted at 08:22h, 02 marzo Responder

      A ver si concretamos esas tardes porque las necesito urgentemente. Costurera y mentalmente. Un beso gordo… qué bien nos lo pasamos ayer! Pero el allioli todavía lo noto…

  • Patrizia
    Posted at 08:04h, 02 marzo Responder

    Jarl! ¡Qué envidia! Lo digo por la quedada sevillana (aunque a finales de abril me planto ahí, y ya me podéis ir haciendo una lista de tiendas teláricas), por ver cuántas sois ya (cuando empecé a adentrarme en este excitante mundo costuroblogueril erais/éramos muy poquitas), y por lo chulo que te ha quedado el kimono! A mí también me chirría la tela, pero oye, serán las fotos con el móvil que cambian los colores y tal (por cierto, en la última estás muy propia, más que china, flamencona) pero en tí hasta me gusta!!!! Y se aprecia también el tipín que se te ha quedado tras la gran D. Vamos, que un post perfecto. En 15 días hay mercado de telas en mi pueblo, y acabas de darme una idea…

    • Paula
      Posted at 08:24h, 02 marzo Responder

      Tipín, dice… Aix, cómo engañan las fotos de perfil o semi perfil… Sí, oye, ha quedado hasta bonito. De hecho, ayer lo llevaba puesto y el pompón friki me dijo que estaba muy elegante, qué por qué me ponía ropa "de lujo". Y ya te adelanto que un poco de envidia te la mereces, porque tú sieeeeeempre me la das a mí :^P Besos mil!

    • tess soap
      Posted at 09:14h, 02 marzo Responder

      Patrizia, avisame cuando vengas y te hago ruta textil en vivo!!, incluso puede que hasta encontremos la misma tela horribilis. Besos

    • Patrizia
      Posted at 09:45h, 02 marzo Responder

      Uuy, qué honor! Ya tengo apalabrada a María Ingle porque fue mi primer contacto con este mundillo hace 4-5 años y aún no la conozco (qué ganasss!), pero si te apuntas doble emoción. Que me caes muy bien por aquí. Pero esa tela casi que no me va a caber en la maleta 😛

    • tess soap
      Posted at 08:51h, 19 marzo Responder

      Claro que sí, montamos quedada canillera en tu honor, que nos encanta conocer gente nueva, será un placer!!! Pero avisa, que tengo la cabeza fatal.

  • tess soap
    Posted at 09:13h, 02 marzo Responder

    Que buena costura! Ahora, esa tela puca tela sin forro, asi que te imagino revolviendote delante del ordenador. Jajaj.
    Besos

    • Paula
      Posted at 12:04h, 02 marzo Responder

      Pues no me pica mucho… De princesa del guisante no tengo nada 🙂 Eso sí, siempre llevo algún pijama debajo, así que tampoco lo iba a notar… Besotes, guapa!

  • La modista de Atenea
    Posted at 11:41h, 02 marzo Responder

    Qué bien aprovechao el trozo de tela correspondiente…me quedo muelta…
    Los orillos son lo que más me gusta de la tela 🙂
    Estoy de acuerdo con lo de MJ, totalmente
    muchos besos!
    Diana

    • Paula
      Posted at 12:07h, 02 marzo Responder

      Sí, los orillos son chulos, la verdad. En realidad es que yo soy muy fan de los orillos… Y me quedo más tranquila sabiendo que te gustan. Ayer Mo me preguntaba si había rematado las mangas y me decía: "Como lo vea Diana…" 🙂

      Besos mil!

  • Mabel
    Posted at 12:27h, 02 marzo Responder

    Jo modestament et diré que si això li dius cosir regulin, no vull saber en quin nivell estic jo jaja li direm zero patatero jaja! m'agrada la idea del kimono, em va molt l'estil oriental…tot i que he de confesar que el color daurat a mi em costa una mica!
    http://aventuresidesventuresdels30.blogspot.com.es/

    • Paula
      Posted at 07:44h, 03 marzo Responder

      A mi també em va l'estil oriental i també em costa (moooolt) el daurat. Però la tela era la tela i no s'hi podia fer res! I crec que el faré servir, vés per on! Un petó.

  • Mar García
    Posted at 15:07h, 02 marzo Responder

    Paulaaaaa me encanta tu kimono, que sepas que te lo voy a copiar!!!! Aunque con otra trla ehh, no te pica???? Besitos

    • Paula
      Posted at 07:45h, 03 marzo Responder

      No, no me pica particularmente, la verdad. No es el mejor tacto del mundo, pero no me resulta molesto. Yo creo que voy a hacer otras versiones también, porque este tipo de prendas para ponerme encima de otras cosas me encantan. Soy la reina de las capas! Un besote!

  • Princesita de mamá
    Posted at 17:02h, 02 marzo Responder

    Paula, me has dejao a cuadros. Estoy de acuerdo contigo con lo de MJ, me llevé una grata sorpresa con ella, y en desacuerdo porque de coser regulín nada, guapa. Coses poco pero bien.
    El kimono te ha quedado monísimo, vamos, que puedes salir con él al japonés o al chino perfectamente. Un beso.

    • Paula
      Posted at 07:46h, 03 marzo Responder

      Ay, gracias. Tengo el ego por allá arriba. Y lo de MJ es increíble, es taaaan guay. No me la esperaba así para nada! Besotes!

  • Charo Murciano
    Posted at 21:15h, 02 marzo Responder

    Eres la más polifacética del mundo mundial, sabes de todo y de todo bien.
    Está estupendo y tu, con el, acentúas esa clase innata que tienes, eres grande!!!

    • Paula
      Posted at 07:46h, 03 marzo Responder

      Es que tanto tiempo con Bragg Queens, Marquesas, Princesas y demás hace que se te acabe pegando algo, ya sabes. Un besote!

  • María José
    Posted at 21:57h, 02 marzo Responder

    Això s'avisa! M'he emocionat! snif snif,,,
    M'agrada molt, molt, molt; tant que ja n'he fet dos llargs fins a mitja cama. El meu fill i jo els empram de bata a l'estiu, quan ens aixecam ben prest a veure surtir el sol. Així que t'animo a fer la versió estiuenca, una tela primeta de cotó o un llençol reciclat, d'aquells que tenen mil rentades amb un tacte suau i acollidor.
    Per cert el sabó tot un èxit. Ja tenc tot el necessari per fer el detergent. D'aquesta setmana no passa.

    • Paula
      Posted at 08:18h, 03 marzo Responder

      Aix, és que la MJ és moooolt MJ 🙂

      Sí, em sembla que faré noves versions, perquè aquest tipus de jaquetes m'encanten. Però aixecar-me ben prest ja no, eh?

      M'alegra moltíssim que el sabó hagi sortit bé! Si és que és molt fàcil! Jo a veure si aquesta setmana o la que ve us penjo la recepta del líquid, que és una xorrada, fàcil, fàcil, fàcil.

  • ana5059
    Posted at 07:24h, 03 marzo Responder

    Paula, qué sorpresa, me has impresionado! una prenda chulísima.
    Bss

  • María R.
    Posted at 08:05h, 03 marzo Responder

    Guuuuaaaauu Paula, nunca imaginé ver un kimono de esa tela… Te queda genial. Te has superado.
    un besote

    • Paula
      Posted at 08:22h, 03 marzo Responder

      Muchas gracias, guapísima 🙂 Un beso enooooorme!

  • My Little Dolç Corner
    Posted at 08:48h, 03 marzo Responder

    Paula, aquest Kimono està demanant una nit a una casa a Shirakawa-go ; )

    Quin tipín tens nena!!

    Un petó.

    • Paula
      Posted at 18:20h, 04 marzo Responder

      Ai que m'ho estic mirant… Però no sé si m'arribaran els diners per tot. Ja parlarem perquè em donis els teus suggeriments! Petonàs!

  • noialand
    Posted at 19:47h, 03 marzo Responder

    Me encanta el corte del kimono. A mi me parece que coses muy bien y lo explicas mejor todavía. Haces que parezca fácil. Me han gustado mucho todos vuestros proyectos. Sería incapaz de hacer algo con una tela con tanto dorado y tanto brilli-brilli.

    • Paula
      Posted at 18:21h, 04 marzo Responder

      Ay, gracias! De hecho, es que es fácil. Y lo de la tela… pues ese era el reto, a ninguna de nosotras nos gustaba el brilli-brilli. Pero mira, de tanto tenerla por aquí hasta le he cogido cariño, de verdad. Un beso!

  • Pilar
    Posted at 16:56h, 04 marzo Responder

    Grandioso el kimono, y de los más bonitos que he visto por ahí!! En cuanto tenga tiempo me hago uno, porque aunque los he visto ya bastante por la red, éste es el más original (y no es peloteo, que la idea del plato para esa curva en el borde del kimono es lo más).

    • Paula
      Posted at 18:27h, 04 marzo Responder

      Jajajaja! Me encanta usar platos y vasos para… bueno, para todo, que ya verás cuando os enseñe la pared de la pompona. Me alegra que te haya gustado. Para un pro de la costura como tú esto es facilísimo, ya verás cómo lo haces en un momentín. Besitos!

  • Johanna Arco
    Posted at 16:37h, 06 marzo Responder

    Está genial!!me gusta mucho

Post A Reply to Patrizia Cancel Reply

Este sitio usa Akismet para reducir el spam. Aprende cómo se procesan los datos de tus comentarios.